Czym do pracy za granicę?

róg obejmuje drogi gruntowe i drogi twarde. Inna klasyfikacja zakłada podział na ogólnodostępne na określonych warunkach drogi publiczne oraz drogi niepubliczne (wewnętrzne, prywatne). Oprócz tego wyróżnić można jeszcze trzy po

Czym do pracy za granicę?

Podstawowy podział dróg obejmuje

Infrastruktura liniowa

Osobny artykuł: droga kołowa.

Zobacz też: klasy i kategorie dróg w Polsce.

Podstawowy podział dróg obejmuje drogi gruntowe i drogi twarde. Inna klasyfikacja zakłada podział na ogólnodostępne na określonych warunkach drogi publiczne oraz drogi niepubliczne (wewnętrzne, prywatne).

Oprócz tego wyróżnić można jeszcze trzy podziały dróg publicznych, według następujących kryteriów12:

Kryterium funkcji w sieci drogowej13:
krajowe ? mogące stanowić również odcinki dróg międzynarodowych
wojewódzkie
powiatowe
gminne
lokalne
miejskie (ulice)
zakładowe
Kryterium stopnia dostępności i obsługi przyległego terenu:
autostrady ? dostęp do nich jest zapewniony wyłącznie dla pojazdów samochodowych przez węzły na przecięciach z wyselekcjonowanymi drogami publicznymi, ruch bezkolizyjny, zawsze wyposażone we dwie, trwale rozdzielone jezdnie jednokierunkowe
drogi ekspresowe ? dostęp zapewniony jest przez węzły, jak i przez skrzyżowania jednopoziomowe, dopuszcza się kolizje, które mogą wystąpić na jednopoziomowych skrzyżowaniach lub przecięciach z niektórymi drogami publicznymi, może być drogą dwu lub jednokierunkową, zależnie od wielkości natężenia ruchu
drogi ogólnodostępne (jedno- lub dwujezdniowe) ? wszystkie pozostałe, które można zaliczyć do dróg na podstawie pierwszego kryterium
Kryterium kwalifikacji technicznej:
klasy I ? autostrady i drogi o podobnych parametrach (np. międzynarodowe)
klasy II ? magistrale przeznaczone wyłącznie dla pojazdów samochodowych
klasy III ? drogi jednojezdniowe, ruch mieszany o znaczeniu ogólnokrajowym lub międzynarodowym
klasy IV ? ruch mieszany o znaczeniu regionalnym lub wewnątrz-regionalnym
klasy V ? drogi lokalne


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Transport_drogowy


Marka - autosan

Autosan ? marka polskich autobusów, produkowanych niegdyś w Sanockiej Fabryce Autobusów ?Autosan? w Sanoku.

Historia przedsiębiorstwa sięga pierwszej połowy XIX wieku. Dwaj byli powstańcy listopadowi z zaboru rosyjskiego Mateusz Beksiński (1814?1886) i Walenty Lipiński (1813?1898) osiedlili się w Sanoku. W 1832 założyli kowalsko-kotlarski zakład rzemieślniczy, w którym rozpoczęli produkcję kotłów, narzędzi miedzianych i innych przedmiotów użytkowych. Warsztat był umiejscowiony przy obecnej ulicy Podgórze. Z czasem uruchomiono w nim produkcję narzędzi i urządzeń dla górnictwa i przemysłu naftowego, przemysłu gorzelniczego i browarnictwa. W 1886 Walenty Lipiński przekazał warsztat synowi, niespełna 30-letniemu Kazimierzowi.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Autosan


O Ikarusie

Ikarus ? przedsiębiorstwo specjalizujące się w produkcji autobusów. Jego główna siedziba mieści się w Budapeszcie na Węgrzech. Autobusy produkowane są w Székesfehérvár. Ikarus należał do 2006 roku do koncernu Irisbus.

W 1913 roku przedsiębiorstwo skupiło się głównie na budowaniu samochodów i podczas I wojny światowej miało spore zyski. W 1927 roku Ikarus wygrał międzynarodowy przetarg i dostarczył 60 krótkich autobusów. Ok. 1933 roku Ikarus zaczął mieć problemy finansowe, przez co przerwał produkcję wielu modeli pojazdów. W 1935 roku przedsiębiorstwo wznowiło produkcję i całkowicie funkcjonowało podczas II wojny światowej. 23 lutego 1949 roku Ikarus połączył się z producentem samolotów Ikarus Gép és Fémgyár Rt.

W 1955 i 1956 roku nowe modele (Ikarus 620, 630 i 31) rozpoczęto sprzedawać w Chinach, Birmie oraz Egipcie. W 1962 roku Ikarus sprzedał za granicą 8000 autobusów. W 1970 roku firma zajęła drugie miejsce na targach Expo w Monako. Dzięki tej nagrodzie pokazała swoją pozycję w Europie. W latach 70.-90. Ikarus eksportował na Kubę autobusy i części zamienne, które były tam wykorzystywane do produkcji autobusów Girón. W 1971 roku przedsiębiorstwo wyprodukowało swój 100 000. autobus, a z każdym rokiem transakcje były coraz większe. W 1973 roku koncern Ikarus stał się czwartym pod względem wielkości producentem na świecie, ale pojawił się problem braku surowców, przez co dostawy znacznie się opóźniały. Największym importerem Ikarusów były Niemcy, lecz po połączeniu NRD i RFN zyski spadły o 10%.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ikarus



© 2019 http://refluks.net.pl/